مردم زمان غیبت آن امام که معتقد به امامت و منتظر ظهور او هستند، از مردم هرزمانى برترند، زیرا خداى تعالى عقل، فهم و معرفتى به آنها عطا فرموده است که غیبت نزد آنان به منزله مشاهده است . . .

به گزارش آینده روشن، شیخ صدوق که رحمت و رضوان الهی بر او باد، در کتاب "کمال الدین و تمام النعمه" از زبان تک تک امامان معصوم به روایات و احادیثی اشاره می کند که در باب مهدویت و ظهور حضرت مهدی(عج) و غیبت وارد شده است. غالب احادیث و روایاتی که ذکر شده است، ازجمله احادیث معتبر و دسته اولی است که در باب مهدویت برای شیعیان بسیار مهم و از نظر معرفتی، دارای ابعاد گوناگون است. در ادامه به ۸ حدیثی که ایشان از امام زین العابدین(ع) ذکر کرده اند، می پردازیم.

.'

'.

مردم زمان غیبت آن امام که معتقد به امامت و منتظر ظهور او هستند، از مردم هرزمانى برترند، زیرا خداى تعالى عقل، فهم و معرفتى به آنها عطا فرموده است که غیبت نزد آنان به منزله مشاهده است . . .

به گزارش آینده روشن، شیخ صدوق که رحمت و رضوان الهی بر او باد، در کتاب "کمال الدین و تمام النعمه" از زبان تک تک امامان معصوم به روایات و احادیثی اشاره می کند که در باب مهدویت و ظهور حضرت مهدی(عج) و غیبت وارد شده است. غالب احادیث و روایاتی که ذکر شده است، ازجمله احادیث معتبر و دسته اولی است که در باب مهدویت برای شیعیان بسیار مهم و از نظر معرفتی، دارای ابعاد گوناگون است. در ادامه به ۸ حدیثی که ایشان از امام زین العابدین(ع) ذکر کرده اند، می پردازیم.

۱- ابوحمزه گوید از امام سجّاد(ع) شنیدم که مى‏فرمود: خداى تعالى محمّد و علیّ و ائمّه یازده‏گانه را از نور عظمت خود آفرید، ارواحى که از ضیاء نور او بودند، آنان پیش از آنکه خداوند خلق را بیافریند او را مى‏پرستیدند و تسبیح و تقدیسش مى‏کردند، آنان ائمّه هادیه از آل محمّد(ص) هستند.

مصنّف این کتاب رضى اللَّه عنه گوید: این خبر با الفاظ دیگر نیز روایت شده است امّا مسموع من همان است که ذکر کردم.

۲- ابوخالد کابلیّ [ملقب به کنکر] گوید: بر مولاى خود امام زین العابدین(ع) وارد شدم و بدو گفتم: یا ابن رسول اللَّه! کسانى که خداى تعالى طاعت و مودّتشان را واجب ساخته و اقتداى به آنان را پس از پیامبر اکرم(ص) واجب گردانیده است چه کسانى هستند؟ فرمود: اى کنکر! اولى الامرى که خداى تعالى آنها را ائمّه مردم گردانیده و طاعتشان را بر آنها واجب ساخته است عبارتند از: امیرالمؤمنین علیّ بن أبى طالب(ع) سپس حسن و سپس حسین دو فرزند علیّ بن أبى طالب سپس امر به ما منتهى گردید و بعد سخنى نفرمود.

گفتم اى سرورم! از امیرالمؤمنین علىّ(ع) براى ما روایت شده است که زمین‏از حجّت خداى تعالى بر بندگانش خالى نمى‏ماند، حجّت و امام پس از شما کیست؟ فرمود: فرزندم محمّد و نام او در تورات باقر است و علم را موشکافانه مى‏شکافد، او حجّت و امام پس از من است و پس از محمّد فرزندش جعفر و او را در آسمان ها صادق مى‏گویند، گفتم: اى سرورم! چرا نام او صادق شده است درحالى که همه شما صادق هستید؟ فرمود: پدرم از پدرانش از رسول خدا(ص) روایت فرموده است: آنگاه که فرزندم جعفر بن محمّد بن علیّ ابن حسین بن علیّ بن أبى طالب(ع) متولّد شد، نامش را صادق بگذارید که پنجمین از سلاله او فرزندى است که نامش جعفر است که از روى تجرّى بر خداى تعالى و دروغ بستن بر او ادّعاى امامت مى‏کند و او نزد خدا جعفر کذّاب و مفترى بر خداى تعالى است و مدّعى مقامى است که اهل آن نیست و مخالف پدر خویش و حسود بر برادر خود است او کسى است که مى‏خواهد در هنگام غیبت ولىّ خداى تعالى او را بر ملا سازد، سپس علیّ بن الحسین(ع) به سختى گریست آنگاه فرمود: گویا جعفر کذّاب را مى‏بینم که طاغى زمانش را وادار مى‏کند تا در امر ولى اللَّه و غایب در حفظ الهى و موکّل بر حرم پدرش تفتیش کند به خاطر جهلى که بر ولادت او دارد، و حرصى که بر قتل او دارد اگر به او دسترسى یابد، وطمعى که به میراث او دارد تا آن را به ناحقّ غصب کند.

ابوخالد گوید: گفتم: یا ابن رسول اللَّه! آیا چنین چیزى واقع خواهد شد؟

فرمود: به خدا سوگند واقع خواهد شد و آن در صحیفه‏اى که نزد ماست مکتوب است، صحیفه‏اى که در آن ذکر محنت هایى است که بر ما پس از رسول خدا جارى مى‏شود. ابو خالد گوید: گفتم: یا ابن رسول اللَّه! بعد از آن چه خواهد شد؟

فرمود: آنگاه غیبت ولىّ خدا طولانى خواهد شد او دوازدهمین از اوصیاى رسول خدا(ص) و ائمّه پس از اوست. اى ابا خالد! مردم زمان غیبت آن امام که معتقد به امامت و منتظر ظهور او هستند از مردم هر زمانى برترند، زیرا خداى تعالى عقل و فهم و معرفتى به آنها عطا فرموده است که غیبت نزد آنان به منزله مشاهده است، و آنان را در آن زمان به مانند مجاهدین پیش روى رسول خدا(ص) که با شمشیر به جهاد برخاسته‏اند قرار داده است، آنان مخلصان حقیقى و شیعیان راستین ما و داعیان به دین خداى تعالى در نهان و آشکارند، و فرمود: انتظار فرج خود بزرگترین فرج است.

این حدیث را علیّ بن احمد بن موسى و محمّد بن احمد شیبانىّ و علیّ بن عبد اللَّه‏ورّاق نیز با سند خود از امام سجّاد(ع) براى ما روایت کرده‏اند.

مصنّف این کتاب رضى اللَّه عنه گوید: إخبار امام زین العابدین(ع) از جعفر کذّاب خود دلیلى بر امامت اوست و مثل آن از امام هادى(ع) نیز روایت شده است که چون جعفر متولّد شد مسرور نگردید و خبرداد که به زودى خلق بسیارى را گمراه خواهد کرد و آن نیز دلیلى بر امامت اوست، زیرا براى امامت دلیلى بزرگتر از آن نیست که امام از آنچه در آینده واقع خواهد شد خبر دهد و همان هم واقع گردد، و مثل این است دلیل عیسى بن مریم(س) بر نبوّتش آنگاه که به مردم خبر داد که در خانه‏هاى خود چه مى‏خورند و چه ذخیره مى‏کنند، همچنان که پیامبر اکرم(ص) نیز چنین بود و آنگاه که ابوسفیان تسلیم پیامبر مى‏شد، در دل گذرانید که چه کسى چنین مى‏کند که من کردم؟ دستم را در دستش گذاشتم؟ آیا من نمى‏توانستم لشکریانى از حبشیان و کنانه علیه او گرد آورم و با او روبه رو شوم و شاید او را دفع مى‏کردم! در این هنگام پیامبر اکرم(ص) از خیمه خود ندا کردند: اى اباسفیان! آنگاه خدا تو را خوار مى‏کرد! و این نیز دلیلى بر پیامبرى اوست بمانند دلیلى که عیسى بن مریم بر نبوّت خود داشت، و هرکدام از ائمّه که این چنین امور غیبى را إخبار کنند، دلیلى بر مردم اقامه کرده‏اند که آنها امام مفترض الطاعه از جانب خداى تعالى هستند.

فاطمه دختر محمّد بن هیثم گوید: وقتى که جعفر متولّد شد من در خانه امام هادى(ع) بودم و اهل خانه به این ولادت مسرور شدند، به نزد امام هادى(ع) رفتم و او را مسرور نیافتم، گفتم: اى سرورم! چرا شما را به واسطه این مولود شادان نمى‏بینم؟ فرمود: این امر بر تو سهل خواهد شد زیرا به زودى او خلق کثیرى را گمراه مى‏سازد.

۳- سعید بن جبیر گوید: از امام زین العابدین(ع) شنیدم که مى‏فرمود: درقائم ما سنّت هایى از انبیاء وجود دارد: سنّتى از پدرمان آدم(ع) و سنّتى از نوح و سنّتى از ابراهیم و سنّتى از موسى و سنّتى از عیسى و سنّتى از ایّوب و سنّتى از محمّد(ص)، امّا از آدم و نوح طول عمر، و امّا از ابراهیم پنهانى ولادت و کناره‏گیرى از مردم، و امّا از موسى خوف و غیبت، و امّا از عیسى اختلاف مردم در باره او، و امّا از ایّوب فرج پس از گرفتارى، و امّا از محمّد(ص) خروج با شمشیر است.

۴- محمّد بن علیّ بن بشّار به سند خود از سعید بن جبیر روایت کند که از امام زین العابدین(ع) شنیدم که مى‏فرمود: در قائم سنّتى از نوح است که آن طول عمر مى‏باشد.

علیّ بن احمد دقّاق نیز به سند خود از سعید بن جبیر حدیث فوق را روایت کرده است.

۵- و به همان سند از امام زین العابدین(ع) روایت شده است که فرمودند:

ولادت قائم ما بر مردم پنهان است تا به غایتى که بگویند: هنوز متولد نشده است، تا وقتى که ظهور کند بیعت کسى بر گردنش نباشد.

۶- عمرو بن ثابت گوید: امام زین العابدین(ع) فرمود: کسى که در غیبت قائم ما بر موالات ماپایدار باشد، خداى تعالى اجر هزار شهید از شهداى بدر و احد به وى عطا فرماید.

۷- ثابت ثمالیّ از امام سجّاد(ع) روایت کند که فرمود: این آیه درباره ما نازل شده است: "وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ بِبَعْضٍ‏" و این آیه نیز در باره ما نازل شده است: "وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقِیَةً فِی عَقِبِهِ‏" و امامت تا روز قیامت در نسل‏حسین بن علیّ بن أبى طالب(ع) است، و براى قائم ما دو غیبت است که یکى از دیگرى طولانى‏تر است، امّا غیبت اوّل شش یوم یا ۶ ماه یا ۶ سال به طول مى‏انجامد و امّا غیبت دیگر طولانى مى‏شود تا به غایتى که بیشتر معتقدین به آن امام از این امر باز گردند و بر آن ثابت نمانند مگر کسى که یقینش قوى و معرفتش درست باشد و در دلش حرجى از آنچه حکم مى‏کنیم نبوده و تسلیم ما اهل بیت باشد.

۸- و باز ثابت ثمالىّ از امام سجّاد(ع) روایت کند که فرمود: با عقول ناقصه و آراء باطله و قیاس هاى فاسده به دین خداى تعالى نمى‏رسند و آن جز با تسلیم به دست نمى‏آید، و هر که تسلیم ما شد سالم مى‏ماند، و هر که به ما اقتدا کرد هدایت مى‏یابد، و هر که به قیاس و رأى عمل کند هلاک مى‏شود، و هر که در آنچه مى‏گوئیم شکّى داشته باشد یا در آنچه حکم مى‏کنیم حرجى داشته باشد، به خدایى که سبع المثانى و قرآن عظیم را فرو فرستاده است، کافر شده است درحالى که خودش هم نمى‏داند.